مُن اِز خوسارِ چانی

یوسف بخشی خوانساری

۱.رِفییقا مُجده دون هیدانی ، اِزخوسارِ چانی مُن

 بِه وا دِردانی ، آره اِز تِلی دلدارِ چانی مُن

 

۲.بِه یَگ هِفته بِرینِشتانی اِز تِیرون و وَرگِردان

به مینِ شِیرَکِشتِیدانی ، اِزخوسارِ چانی مُن

 

۳. بهِ سِیقاتی رِفیقا، بوی گل هُمرا خومِم بارتِی

 زِگل خوشبوتَران،چون مِشکی اِز تاتارِچانی مُن

 

۴. زِآسیبی گِه با بُسّون بَشِه اِز وادِ پاییزی

 تیارِ بلبلی وامِرته، اِز گُلزارِ چانی مُن

 

۵. نِشونِ یارِمِم واوِسّ و هِی ریبِژبوُسان

 ولیکن اِزتِلِژ با حسرتِ بسیارِ چانی مُن

 

۶. سُرنگِ ناله دارانی زِپِی، اِزوَسّ بِنالانی

بَله اِزشهر خود، با چَشمِ گوهربارِ چانی مُن

 

۷. بِه فرق هرچه خوساری بِه ، تاجِ عِزَتم بینا

بِه یاقاخِتمَتو ایزَن،گِه اِز وا خوارِ چانی مُن

 

۸. مِجالِ درد دل واتَن نَدارانی ، اِبی بخشی

هَمین وَسّو گِه اِز وا، باتَنِ تِیدارِ چانی مُن

 

صوت شعر به زبان خوانساری

صوت شعر به زبان خوانساری با صدای استاد حقی

من از خوانسار می آیم

 

۱. شما را مژده ای یاران ، من از خوانسار می آیم

         در آنجا بودم آری از بر دلدار می آیم

 

۲. برفتم هفته یی را خارج از تهران و برگشتم

     به شهرک رفته بودم ،  از خوانسار می آیم

 

۳. ره آورد سفر ای دوستان بوی گل آوردم

  زگل خوشبوترم چون مشکی از تاتار می آیم

 

۴. زآسیبی که از یاد خزان می رفت بر بستان

   بسان بلبلی افسرده از گلزار می آیم

 

۵. نشان یار خود را جستم و سویش دویدم من

 ولی از پیش او با حسرت بسیار می آیم

 

۶. زبس نالیده ام ،دارم فغان ناله اندر پی

  بلی از شهر خود، با چشم گوهربار می آیم

 

۷. نهادم تاج عزت بر سر هر فرد خوانساری

به پاس خدمت است اینسان کز آنجا خوار می آیم

 

۸.مجال درد دل گفتن ندارم دیگر ای «بخشی »

   همینم بس ، کز آنجا با تنی تبدار می آیم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *