۱.بِه یاقا هر خِبی ، مُن اِدکِران آزارِ دینانی
مُحِبت اِدکِران، اِمّا جِفا بسیارِ دینانی
۲. غمِ عالم پُرو، مینِ دلِ پُر حَسرَتِم آره
دلِم تَنگو، ولی دایِم غم وآزارِ دینانی
۳. نه یَگ هُمدردِ دینانی گِه دردِم بِژ بیاژانی
نه دِر دِیر و پَرِم یَگ محرمِ اسرارِ دینانی
۴. بِه دَشت اِشّان بَخِندانی بِه یاقا خِنده اِدبُرمان
بِه مینِ رَز گِه اِشّا گُل بَچینان خارِ دینانی
۵. به هر پایی گِه وَرگیران بِه پا مُن تیغِ شو آرِه
زِهَر کا مُن بِیانی ، طِنزِرَک زِ اغیارِدینانی
۶. چِرایِ عِمر، واکُشکا وُ اِمّا اِز پَسِ عِمری
نه لطف اِز رَک رفیقام وُ نه مِیر اِز یارِدینانی
۷. دِلِم تا دِر گُر گیسِ بُتی با عِشوّه وارِسَّو
بِه ایزَن رو بِه خود اِز غَم چو شومِ تارِ دینانی
۸. زِوَسّ بخشی غمِ خود شرحِ دو دِرمینِ هَر شعری
زِسوزِ شعرِژ ایزَن هَر دلِی ناکارِ دینانی
صوت شعر به زبان خوانساری
آزار می بینم
۱. به هرچه نیکی می کنم ، آزار می بینم
محبّت می کنم اما جفا بسیار می بینم
۲. غم عالم پر است اندر دل پرحسربم آری
دلم تنگست و پی در پی غم و آزار می بینم
۳. نه یک همدرد می بینم که با او درد دل گویم
نه در اطراف خود یک محرم اسرار می بینم
۴. به صحرا می روم شاید بخندم اشک می ریزم
به گلشن می روم تا گل بچینم خار می بینم
۵. به هر گامی که برگیرم خلد بر پای من خاری
زهر سویی درآیم طعنه از اغیار می بینم
۶. چراغ عمر من خاموش شد اما پس از عمری
ته لطف از دوستان خود نه مهر از یار می بینم
۷. دلم تا بسته شد با زلف یار عشوه پردازی
بدینسان روزِ خود را همچو شام تار می بینم
۸. زبس شرح ِغم ِ خود می دهد بخشی به هر شعری
دل خلقی فکار از سوز این اشعار می بینم
